Pierwsze listy z marzycielskiej poczty już otwarte:)

W imieniu Mateuszka dziękuję wszystkim nadawcą listów nadesłanych za pośrednictwem Marlskiej Poczty.
Nie zdawałam sobie nawet sprawy, że otrzymywanie waszych kartek sprawi mu tak ogromną przyjemność. Codziennie prosi abym zajrzała do skrzynki :) A braciszek też ma przy tym dużą radość. Dziękujemy :* Takie małe rzeczy a cieszą :)

Marzycielska Poczta Mateuszka

Choróbsko odpuściło... 1%... Nowa bryka niebawem:)

Jeśli obserwujecie Mateuszka na FB to wiecie, że jest chory. Teraz mam właściwie siły emocjonalne żeby pisać, bo troszkę mnie wystraszył…Mateuszek kaszlał i lekarz orzekł zapalenie oskrzeli. Antybiotyk,kropelki na kaszel itd. Włączyłam mu też inhalacje. Jednak stan się bardzo pogarszał. Męczyły go wysokie temperatury, nadmierna potliwość i osłabienie. Zwykle gdy Matiś choruje to uśmiech z twarzy mu nie znika, a tym razem inne dziecko-bez uśmiechu. Cały czas spał. Gorączka utrzymywała się 5 dni. W związku z tym odbyła się kolejna wizyta u lekarza. Zlecił zrobienie prześwietlenia płuc ,bo okazało się, że to jednak zapalenie płuc. Płuca były czyste,bez zmian, a gorączka nadal. Mieliśmy się zgłosić zatem na szpital. No i spakowałam się i pojechałam w 6 dniu na szpital. Matiś jednak w tym dniu gorączki już nie dostał. Lekarz więc odesłał go do domu. I tak Matiśkowi przeszłoJ Nie gorączkuje już. Trwało to troszkę,namęczył się biedaczek, ale w końcu choroba odpuściła. Jeszcze 3 dni ma antybiotyk,ale myślę, że teraz będzie tylko lepiej. Ech te dzieci…
A tak z innej „beczki”… Zakończyło się księgowanie 1%.  Dziękuję tym wszystkim którzy nas wsparli.Dziękuję wam, że wciąż pamiętacie i nas wspieracie na miarę swoich możliwości.W tym roku nie będę publikować z jakich miast napłynął 1%. Zainteresowanym odpowiem w wiadomości prywatnej. I tak nie znamy więcej danych poza nazwą urzędu skarbowego i miejscowości.Dziękuję, że jesteście:*Wózek jest już w trakcie produkcji. Tak jak pisałam,brakującą kwotę pokryjemy z 1%. Szukam sponsorów w firmach ale cisza puki co. Trzeba będzie więc ruszyć pieniążki z puli na rehabilitację, a potem znowu będę zbierać J Dziękuję tym którzy dołożyli się do wózeczka. Niebawem Pochwalimy się nową bryką:D Może też przygotuje dla was specjalny filmik porównywawczy nowy wózek z obecnymJ Myślę, że super pomysł J

Marzycielska Poczta

Nie wiem czy już wspominałam, że chcę załozyć Mateuszkowi profil w Marzycielskiej poczcie?
"Marzycielska Poczta to akcja, która polega na wysyłaniu tradycyjnych listów i kartek do ciężko chorych dzieci. Na naszej stronie odnajdziecie profile z adresami pocztowymi dzieci, dla których takie przesyłki są bezcennym wsparciem w walce z chorobą.":(https://marzycielskapoczta.pl/)
No i założyłam:)
Można już oficjalnie pisaćlisty do Mateuszka. Oto jego profil:
https://marzycielskapoczta.pl/mateusz-halejcio/


Czekamy na wasze listy :)

Schować niepełnosprawność na dno szafy!

Ostrzegam, że mam słaby dzień.  Przemęczenie materiału. Tak Kochani i ja takie dni miewam. Często mnie pytacie skąd czerpię siłę i tyle energii mam w sobie, że ganiam wszędzie z uśmiechem na twarzy. Sama nie wiem. Może z uśmiechu Mateuszka, może on mi przekazuje energię przytulając mnie i mówiąc „Kocham Cię mamusiu”… Sama się sobie dziwię. Przychodzą jednak takie chwile, kiedy chciałabym odłożyć niepełnosprawność na półkę lub zakopać ją głęboko w szafie. Mam ochotę pobyć wtedy matką zdrowego dziecka. Cieszyć się tym, że po przedszkolu można spokojnie zjeść obiad i odpocząć, potem wypić kawcie z mężem i pobawić się z dziećmi, a wieczorkiem poczytać im bajkę i ze spokojem położyć spać. Tymczasem moje dni wyglądają zupełnie inaczej. Do południa latam z wywieszonym jęzorem bo chcę sobie pozałatwiać sprawy zaległe, bo Matiś jest w przedszkolu. Między czasie lecę go wycewnikować do przedszkola. Jakiejś zakupy, szybki obiad. Odebrać Matiśka z przedszkola, cewnikowanie i gonitwa, a to do logopedy, pedagoga  lub na rehabilitację. Wracam to Matiśka zostawiam z tatą i lecę z drugim synem na Judo (no bo przecież on też ma swoje zajęcia),wracam jest 18 i szybka wieczorna kawcia, między czasie dzieci coś wiecznie chcą i kolację dzieciom ta zrobić. Podczas gdy oni jedzą to ja już prasuje na dzień następny ciuchy, wieszam pranie i szykuję następne i troszkę sprzątam. Często jedyny czas który jestem w stanie im poświęcić to czytanie bajki do poduszki.  Ale nie narzekam,bo wiecie co? Inni mają gorzej. Mój Matiś jest mega sprawny w porównaniu do dzieci porażonych czterokończynowo. Mam koleżankę, która mogłaby się zameldować już w szpitalu bo tam właśnie spędza więcej czasu. I niby nie powinno się tak pocieszać, ale tak jest. Nigdy nie jest tak, żeby nie mogło być gorzej. I trzeba dostrzega piękno życia w każdej chwili. Też byłam mamą tylko jednego zdrowego Nikośka, zanim Matiś się urodził. I wierzcie mi, ze chodziłam wiecznie przemęczona i miałam dość macierzyństwa. I wydawało mi się, że tyle mam spraw na głowie… Tymczasem nic nie wiedziałam o życiu. Teraz mam Matiśka i owszem mam złe dni, ale staram się wtedy szukać takiej jakby kotwicy, aby z nich się odkopać i przeć do przodu.Czasem jak już naprawdę nie mogę wytrzymać fizycznie i psychicznie to daję sobie urlop. Jak? Otóż planuję sobie tydzień bez rehabilitacji, specjalistów i dodatkowych wyjść poza przedszkolem. Nabieram wtedy sił. Mam czas w końcu pobawić się z dziećmi.  I takie chwile są ważne i wiem, ze powinnam tak częściej robić. Ale tak naprawdę przypominam sobie, że jestem zmęczona dopiero jak mnie choróbsko bierze. Wtedy mówię „Marzena zwolnij, świat się nie zawali”. Dlatego tak bardzo mnie wkurza jak ktoś mi zarzuca, że nie pracuję i nic nie robi. Tak naprawdę to nie mają pojęcia nic o moim życiu. I powiem wam, że jakbym miała iść do pracy to byłabym mega wydajnym pracownikiem, bo okazuje się, że potrafię robić za trzech.  Denerwują mnie ludzie marudzący bez powodu, ale też taka byłam! Niestety… Nie dostrzegałam piękna wokół siebie. Teraz  nie mam czasu na lenistwo,ale mam tak mega zorganizowany czas, że każdą wolną chwilę spędzam pożytecznie.  Ostatnio stwierdziłam, że wyleczyłam się z lenistwa:P Bo tak byłam leniem nr 1!! Hehe…  Teraz mimo całego zabiegania, gdy mam wolny wieczór to jeszcze realizuję swoje hobby, bo wiem, że życie jest zbyt kruche na marudzenie.Jedyny powód, dlaczego chciałabym zakopać niepełnosprawność Mateuszka jest ten, że jak każda matka chciałaby mieć sprawne dziecko. Pogodziłam się z niepełnosprawnością i już dawno nad nią nie płaczę, ale to nie znaczy, że ją polubiłam.  Tak chciałabym mieć dwoje sprawnych dzieci. Oddałabym wszystko za zdrowie dla swojego dziecka.

1% Dziękuję :** Uważność :)

Kochani dziękuję wam za wpłaty 1% na rzecz Mateuszka.
W tym roku zbieraliśmy troszkę mniej iż w zeszłym:( Dlatego mam dla was złą wiadomość... Będę was męczyć prośbami o pomoc,gdy jej będziemy potrzebować :P A tak na serio to mimo wszystko wiem, że damy radę bo mamy wielu przyjaciół wokół siebie.
Dziękuję tym,którzy ciągle pamiętają o Mateuszku.

A tak z innej beczki...
W tym tygodniu będę szła do Spółdzielni mieszkaniowej bo widzę, że remontują przed naszym blokiem i będą także chodnik ładny kłaść, a widzę też, że nie pomyśleli aby zrobić krawężnik na płasko na przeciw klatki,aby można było dość do parkingu wózkiem. O takie dla mnie oczywiste sprawy muszę prosić,bo ludzie zajmujący się tym nie myślą o takich rzeczach. Ja rozumiem, że będąc w pełni sprawnym ciężko myśleć jak "wózkowicz",dlatego idę i mam nadzieję, ze moja prośba zostanie uwzględniona. Teraz stary chodnik miał właśnie krawężnik na płąsko,na przeciw klatek,no a po owemu robią inaczej.
Ja bardzo dbam o to aby Matiś robił wszystko samodzielnie i wiem, że dzięki temu nie muszę się martwić o jego przyszłość.
Wasze pieniążki jak zawsze zostaną przeznaczone a rehabilitację i likwidowanie skutków niepełnosprawności Mateuszka. Dziękuję wam, że wciąż pamiętacie i nas wspieracie na miarę swoich możliwości.
W tym roku nie będę publikować z jakich miast napłynął 1%. Zainteresowanym odpowiem w wiadomości prywatnej. I tak nie znamy więcej danych poza nazwą urzędu skarbowego i miejscowości.
Zachęcam do obejrzenia krótkiego filmiku
http://www.dailymotion.com/video/x2lqw1f


Film pokazuje troszkę co czuje osoba niepełnosprawna. Uważam, że trafione w samo sedno. Ale o tym już będzie osobna notatka:)
Pamiętajcie, że wokół was są osoby niepełnosprawne. Bądźcie uważni na nich,aby nie czuli się gorszymi. Dziękuję:*